Hoewel Amy er rustig uitzag terwijl ze door de straat wandelde, was ze diep vanbinnen best zenuwachtig. Ze was er niet aan gewend om rond te lopen tussen grote mensenmassa's, wat hier dus wel het geval was. Ze was dan wel wat onzeker, ze wist dat ze er toch ooit aan zou moeten wennen als ze hier voor een lange tijd moest blijven. Voor zover ze wist kon ze niet meer terug naar haar vorige wereld, tenminste nu nog niet, en ze kon dan net zo goed wennen aan de stad. Terwijl ze verder liep kruiste haar blik af en toe met die van een voorbijganger, die haar vervolgens negeerde of juist vriendelijk toelachte. Amy gaf dan gewoon een knikje terug, dat vond ze wel zo gepast. Na nog een aantal meters te hebben gelopen, kwam ze uit bij een lange straat, waarbij één van de winkels daar haar aandacht trok: Pet Palace.

Zodra ze de winkel was binnengegaan, hoorde ze het gekwetter van vogels en zag ze overal allerlei spullen waarvan ze eerst niet zeker wist waarvoor ze dienden. Ze wandelde even langs één van de schappen en merkte toen een hondenspeeltje op, wat ze weleens in het park had gezien. Zouden die andere spullen ook bedoeld zijn voor dieren? Ze ging er maar vanuit van wel, aangezien ze nog steeds het gekwetter hoorde van vogels in hun kooien. Amy liep naar de kooien toe en keek naar de vogels, al wist ze niet goed wat ze ervan moest denken. De vogels waren prachtig, maar het was jammer dat ze in hun kooien zaten. Ergens wilde de jonge vrouw ze bevrijden, maar ze wist dat ze daardoor in de problemen zou komen. Bovendien zouden deze vogels misschien niet eens overleven in de stad. Amy zuchtte en hield haar blik op de vogels gericht. Op zich zou ze er wel één willen kopen, maar zou dat wel de moeite zijn? Zij zou een vogel nooit in een kooi opsluiten, aangezien zijzelf ook in een kooi had vastgezeten. Iets wat ze nooit aan een ander wezen zou toewensen.