Ali zette vlug een stap achteruit om de vrouw wat ruimte te geven. Het was allesbehalve zijn bedoeling geweest om tegen haar aan te botsen, maar de kans leek hem groot dat ze kwaad zou worden – want welke gek liep er nu tegen iemand aan in een bibliotheek? Gelukkig bleek het tegendeel waar te zijn en vroeg de vrouw of hij zich had bezeerd. “Nee hoor, ik kan wel tegen een stootje,” antwoordde hij glimlachend en met zijn stem wat gedempt. “Ben jij in orde?” vroeg hij vervolgens, want het kon natuurlijk wel zo zijn dat de vrouw wat meer last had van de botsing dan hij. Op datzelfde moment liep één van de medewerkers van de bibliotheek op hen af, die blijkbaar toch wat had gehoord. 'Gaat alles goed hier?' vroeg hij, waarna hij wat afkeurend naar Ali keek, die natuurlijk niet bepaald “schone” kleren aanhad.

Aan de blik van de medewerker te zien, vond hij het niet bepaald leuk dat er een jongen als Ali in een nette bibliotheek als deze rondliep. De straatjongen ging er al vanuit dat hij het gebouw zou worden uitgestuurd, maar gelukkig gebeurde dat niet. De medewerker vroeg enkel of de twee wat stiller konden zijn, waarop de vrouw instemmend reageerde – fluisterend, natuurlijk. Dat leek de medewerker gerust te stellen, want hij zei verder niets meer en hij knikte enkel kort om vervolgens weer verder te lopen. Ali zuchtte opgelucht. “Dankjewel,” fluisterde hij toen hij de vrouw weer aankeek. Hij had niet geweten hoe hij zich had moeten gedragen tegenover de bibliotheekmedewerker. Wie weet zou hij zelfs zijn weggerend – met het boek nog in zijn handen – als de jonge vrouw de situatie niet zo netjes en snel had opgelost.