Rustig liep de jongen door het groene park. Er stonden verschillende bomen overal verspreid en op sommige plekken werd de zon tegen gehouden door het dikke bladerendek. Het was er mooi, dat kon Jack niet ontkennen, maar het miste gewoon iets. Er was geen sneeuw waarin je kon gaan liggen om engeltjes te maken of dat je kon gebruiken om sneeuwballen mee te maken. Ook was er geen ijs waar je op kon schaatsen. Het was er allemaal niet en er was niks dat hij eraan kon doen. Het enige wat Jack kon doen was er vrede mee sluiten. Hij was nu...waar dat hij ook was en hij had nog geen mogelijkheid gevonden om terug te gaan naar waar hij vandaan kwam. Misschien dat de mogelijkheid bestond, maar tot dan moest hij maar gewoon afwachten. Zacht begon hij een liedje te fluiten dat hij die dag nog had gehoord op de radio. Hij had geen idee hoe dat het liedje noemde of van wie het was. Laat staan dat hij de tekst helemaal wist. Het was enkel het ritme van het refrein dat hij echt wist en kon fluiten. Een mens moest toch iets te doen hebben? Jack liep maar gewoon wat door het bos. Van het pad was hij allang afgedwaald maar om de zoveel tijd kon hij in de verten wel een ander pad zien lopen. Verdwalen zou hij dus niet zo snel doen, en als hij toch verdwaalde dan...ach, hij zou de weg wel weer terug vinden. Hij kwam tijdens zijn wandeling ook wel eens een mens tegen maar daar schonk hij nooit geen aandacht aan.
Het doelloos ronddwalen wist hem uiteindelijk toch ergens te brengen. Het was een grotere open vlakte met in het midden een grote fontein. Er omheen stonden verschillende bankjes waarvan een groot deel bezet waren omdat er iemand op zat. Wat echter vooral zijn aandacht trok was de grote fontein. Het ding was mooi om te zien van ver en hij wou wel weten hoe het eruit zag van dichtbij. Zonder verder echt nog na te denken rende hij op de fontein af en iets ervoor sprong hij omhoog zodat hij op de brede rand kwam te staan. Jack liet zich zakken tot dat hij op zijn hurken zat. In het water lagen er verschillende munten die mensen er moeten hebben in gegooid. Ze geloofden dat ze een wens konden doen wanneer dat ze geld in een fontein gooide of zo. Zelf had hij het nog nooit geprobeerd, maar het kon mogelijk zijn. Als de wens niks te vreemds was waarom zou het dan niet kunnen?
Voorzichtig stak Jack één hand uit om het water aan te raken. Wanneer zijn hand contact maakten met het water verwachte hij ergens dat het zou gaan bevriezen, wanneer dat het niet gebeurde wou hij zijn hand bijna weg trekken doordat hij teleurgesteld was. In plaats daarvan reikte hij verder uit naar één van de muntstukken die in het water lag. Een actie die misschien niet het beste idee was. Hij moest vast iets te ver naar voor hebben geleund want voor dat hij het wist lag hij in het water. Natuurlijk. Dat geluk moest hij weer hebben. 'Geweldig. Gewoon rond uit geweldig.' mompelde hij tegen zichzelf terwijl dat hij recht stond. Zijn kleren waren natuurlijk doorweekt, en wanneer dat hij op keek kon hij de mensen allemaal zien kijken. Klopt. Heel het ongeluk gebeurde natuurlijk niet onopgemerkt. 'Dat ook nog...' met twee handen pakte hij een deel van de blauwe trui vast die hij zo uit wrong. Een groot deel water kreeg hij er zo uit, maar nog steeds was het nat. Alles was gewoon nat geworden.

De reden dat hij het geld wou pakken? Het kon altijd van pas komen. Zelf was Jack volledig blut. Hij had niet 1 cent op zak en ook nooit gehad. Geld had hij nooit nodig gehad omdat hij er toch niks meer kon doen. Eten was voor hem nooit nodig geweest dus daar moest hij nooit voor betalen. Eigenlijk was het de eerste keer dat hij zich echt terug zorgen moest maken om zijn gezondheid en het was wennen. Jack was nog maar eens tot die conclusie gekomen toen dat hij in het water was gevallen. mensen hadden zeker naar hem gekeken en verschillende waren in lachen uit gebarsten maar niemand leek moeiten te doen om echt te helpen. Iemand had hem wel benaderd maar dat drong niet meteen door bij de jongen. Hij klom weer uit het water door terug op de rand van de fontein te gaan staan. Zoals gewoonlijk ontbraken schoenen bij hem.
Het duurde een tijdje voor dat Jack door had dat de persoon voor hem tegen hem bezig was. Hij was vooral bezig met het uitwringen van zijn trui. De gedachten om de trui gewoon uit de doen schoot zeker wel door zijn hoofd maar dat besloot hij maar niet te doen. Het zou uiteindelijk wel opdrogen, en het was niet dat het die dag zo koud was. De zon scheen en het was aardig van temperatuur, hij moest het gewoon wat tijd geven. De persoon voor hem stond ondertussen nog steeds...voor hem. Er was al een vraag gesteld maar daar had hij niet op geantwoord. Niet omdat hij niet wou maar omdat hij had gedacht dat het toch niet voor hem was bestemd. Maar natuurlijk hij had het tegen hem gehad! 'Uhm wat?' vroeg Jack verrast. De vraag was nog niet volledig bij hem door gedrongen en even knipperde hij enkele keren met zijn ogen. 'Ow ja natuurlijk, ik wou iets pakken.' zei hij terwijl dat hij een blik wierp op het geld dat erin lag. 'Wat zo te zien een zeer slecht plan was geweest.' hij richten zijn aandacht maar weer op de persoon die dat voor hem stond. Zou de persoon van hier zijn? Misschien had hij hier wel altijd geleefd en wist hij misschien meer van deze plek af. Maar hoe kon hij dat het best vragen zonder eruit te zien als een volledige idioot? 'Ben je toevallig van deze streek? Want ik weet echt totaal niet waar dat ik op het moment ben.' ja, zo moest hij het wel goed hebben verwoord.