Amy Kerato

"Don't look back, and don't run. You must never run from anything immortal; it attracts their attention."
Amalthea/The unicorn – The Last Unicorn – Taylor Swift
23 years – May 7

Timeline

De eenhoorn leefde al zo lang als ze zich kon herinneren in hetzelfde seringenbos. Ze had geen naam, maar dat was ook niet nodig. De wezens in haar bos noemden haar simpelweg 'eenhoorn' en aangezien zij de enige van haar soort was in dit bos, was het gewoonweg niet nodig om een andere naam te hebben. Ze was een onsterfelijk wezen een besef van tijd of dood had ze niet. De andere wezens in haar bos werden geboren, groeiden op, plantten zich voort en stierven. Dat ging voort voor vele generaties en zou nog vele generaties doorgaan. Ook al was ze de enige eenhoorn in het bos, echt eenzaam voelde ze zich niet. Of beter gezegd, ze kende het gevoel van eenzaamheid niet. Het was al decennia geleden dat ze nog een andere eenhoorn had gezien, maar ze maakte zich er nooit druk over. Eenhoorns waren solitaire wezens en hoefden elkaar slechts zelden op te zoeken.
Zo ging het leven zijn gang, tot de eenhoorn het gesprek opving tussen twee jagers die door haar bos reden. Geen van beiden had iets gevangen en één van hen zei dat dat te verklaren was door de eenhoorn die in het bos leefde. Door haar aanwezigheid was het altijd lente in het bos en haar mede-bosbewoners werden door haar beschermd. Voor de eenhoorn, die nog steeds luisterde naar het gesprek van de twee jagers, was dat oud nieuws. Maar wat de jager daarna zei, verbaasde haar. Volgens hem was de eenhoorn van dit bos de laatste eenhoorn die er was. Na dagenlang getwijfeld te hebben, besloot ze om toch om haar bos tijdelijk te verlaten en op zoek te gaan naar haar soortgenoten. Onderweg werd ze gevangengenomen door een vrouw en werd ze tentoongesteld in de reizende tentoonstelling “Mama Fortuna's Levend Panopticum”. Ze werd bevrijd door Schmendrick, de tovenaar die tot dan toe met het levend panopticum was meegereisd.

De eenhoorn en Schmendrick kwamen erachter dat Haggard, de koning van een somber koninkrijk, de oorzaak was van het verdwijnen van de andere eenhoorns. Hij had de Rode Stier eropuit gestuurd en liet hem alle eenhoorns naar zijn kasteel toe drijven en joeg ze de zee in, in de hoop dat de koning zo gelukkiger zou worden. Kort nadat ze in de buurt van het kasteel waren gekomen, had de Rode Stier de eenhoorn ontdekt en begon haar op te jagen. De eenhoorn rende van hem weg, maar de stier bleef haar moeiteloos achtervolgen. In een wanhopige poging om de eenhoorn te redden, veranderde Schmendrick haar in een mens. De Rode Stier herkende haar niet meer als eenhoorn en ging weer terug naar waar hij vandaan kwam. De eenhoorn – die nu een jonge vrouw was – raakte in paniek. Hoe kón Schmendrick haar hebben veranderd in een mens, een sterfelijk wezen? Nu ze een mens was geworden zou een deel van haar sterfelijk blijven en zouden emoties voortaan meer vat op haar hebben. Nadat ze wat gekalmeerd was gingen ze naar het kasteel van koning Haggard en vroegen toestemming om daar te verblijven. Schmendrick stelde de eenhoorn voor als Amalthea en Haggard geloofde dat zij inderdaad een jonge vrouw was. Ze mochten in het kasteel blijven.
De zoon van Haggard, prins Lír, werd verliefd op Amalthea en probeerde van alles om haar aandacht te krijgen. Langzaamaan werd Amalthea ook verliefd op de prins, maar voordat hun relatie zich verder kon ontwikkelen, kwam koning Haggard erachter dat Amalthea in werkelijkheid de laatste eenhoorn was die hij nog niet in zijn bezit had. De betovering was verbroken en Amalthea veranderde weer in een eenhoorn, waarna de Rode Stier meteen weer achter haar aanging.

De eenhoorn galoppeerde voor haar leven en net voordat de stier haar leek te raken, zag ze een fel licht waar ze werd ingezogen. Toen ze wakker werd lag ze aan de oever van een meer, voor de tweede keer in een menselijk lichaam, maar dit keer in een andere wereld. In het begin werd ze weer wat wanhopig, maar langzaamaan begon ze weer te wennen aan haar menselijke lichaam en wist ze zich weer aan te passen. Ze is nog steeds het liefst in de buurt van het park, omdat die haar het meest doet denken aan haar seringenbos in haar vorige wereld.

Analysis

Amalthea is meestal vrij kalm en laat over het algemeen weinig emoties zien. Ze durft haar eigen mening te geven zonder al te veel te letten op de gevoelens van een ander. Tenminste, zo was ze toen ze nog een eenhoorn was. Sinds ze voor de eerste keer in een mens is veranderd, heeft ze haar emoties moeilijker onder controle en krijgt ze sneller spijt van dingen die ze zegt of doet. De laatste tijd hecht ze zich ook sneller aan anderen, als de persoon in kwestie betrouwbaar is, tenminste. Dat ze zich vriendelijk gedraagt betekent nog niet dat ze van drukte houdt en ze zal dan ook afstand houden van groepen, aangezien ze zich als eenhoorn vaak verstopte voor mensen.

Connections

De eenhoorn heeft eigenlijk geen naam, maar in haar menselijke vorm krijgt ze de naam Amalthea om haar ware identiteit te verhullen. Aangezien Amalthea niet bepaald een veelvoorkomende naam is, heb ik daar Amy van gemaakt. Ik vond het wel fijn klinken en bovendien lijkt het op een gewone bijnaam. Kerato is Grieks voor hoorn, wat vanzelfsprekend wijst op de hoorn van de eenhoorn.

Ik heb Taylor Swift als faceclaim gekozen, omdat ik eigenlijk geen andere oplossing zag. Ik ken bijna geen beroemdheden (op de extreem beroemden na), maar gelukkig kende ik Taylor Swift wel. Door haar krullende haar en blauwe ogen doet ze me wat aan Amalthea denken, dus dat was gelukkig niet al te moeilijk.

In de film wordt de eenhoorn als een onsterfelijk wezen beschreven dat honderden jaren oud kan zijn. Aangezien het me wat apart lijkt om een oneindigheidsteken neer te zetten bij de leeftijd, heb ik ongeveer de leeftijd van Taylor Swift genomen: 23 jaar. Amy zal dan ook een jaartje ouder worden op 7 mei, wat overigens een willekeurige datum is.

In de echte wereld is Amy parkwachter, aangezien je zou kunnen zeggen dat ze in de film de bewaker van het bos was. Zo simpel is het.