Promise me Magic

Onderwerp: I need to do what? vr sep 26, 2014 11:46 pm

I wrote this post for Alec Haitéir

Tod Murphy

Hoe dat de jongen ooit werk had kunnen vinden was voor Tod een groot raadsel. Het was de persoon die hij de eerste dag had ontmoet die veel voor hem had geregeld, zo had hij ook werk kunnen krijgen. Er was aan hem uitgelegd wat hij zou moeten doen en het klonk in ieder geval simpel. Na sluitingstijd moest hij alles opruimen en schoonmaken. Twee zaken waarvan hij nooit had gedacht dat hij moest doen. Op dat moment was hij echter op weg naar zijn nieuwe en eerste werk waar hij nog steeds maar weinig van af kwam. Tod was al lang blij dat het aardig stil was in de bewoonde wereld, toch hield hij zich heel de tijd dicht tegen de huizen, en wanneer dat er iemand voorbij kon en hij de kans had om even in een steegje te verdwijnen nam hij die kans. Geen enkele beweging ontging hem en elke persoon op straat had hij wel gezien. Iedere keer als er een ding genaamd een auto voorbij zou komen had hij nog steeds de gewoonten om zich er meteen naar om te draaien en zacht te grommen. Hij zetten zelfs iedere keer een stap opzij om toch verder van de wagen weg te gaan. Tod moest die vreemde vervoersmiddelen echt niet. Ze maakten veel te veel lawaai en stonken verschrikkelijk. Daarbij zagen ze er ook gewoon gevaarlijk uit, vooral de grotere die enkele meters boven hem uit staken. Ze werden vrachtwagens genoemd. Nee, hij moest die voertuigen echt niet. Dat was enkel maar een zeer klein onderdeel van alles wat hij niet vertrouwde. Er was zoveel dat hij niet kende en nog nooit gezien had.
Wat dat Tod wel al door had was dat mensen vaak in een bocht om hem heen liepen, maar dat was vast zijn eigen schuld. Zodra iemand maar wat te dicht in zijn buurt kwam vernauwde hij zijn ogen en was er ofwel een grom te horen of ontblote hij zijn tanden wel wat. Een uitnodigende houding nam hij zeker niet aan maar hij vond het niet erg. Hij had liever dat mensen hem ontweken dan dat ze dicht bij hem in de buurt kwamen.

Wanneer dat Tod de juiste winkel had gevonden keek hij even naar het bord dat erboven hing. Er stonden verschillende letters op maar hij had geen idee wat ze betekende. Hij wist niet eens of hij inderdaad wel juist zat, maar waarschijnlijk wel. De winkel zag eruit zoals hem was beschreven dus liep hij maar naar binnen. Hij wist niet wat hij precies moest verwachten maar van wat hij al had gezien was precies alles mogelijk. Op zijn hoede liep hij de winkel binnen en keek om zich heen. Er was niemand te zien maar waarschijnlijk was er ergens wel iemand, het was alleen maar af te wachten wanneer dat die zichzelf zou laten zien.

Onderwerp: Re: I need to do what? do okt 02, 2014 7:44 pm

MAD

1. Mad [m'æd] affected with maddnes or insanity.

'Blauw... Blauw, blauw, blauw.' Herhaalde Alec elke keer terwijl hij opzoek was in de blauw stoffen die hij had. Ruitjes, hoekjes, printjes. Zo'n beetje alles wat je kon bedenken had Alec wel in alle kleuren en in alle maten. Zijn werkplaats zag er uit als een slagveld, maar hij kon alles terug vinden en alles weer weg te leggen. Hij greep het blauw geruite stof dat hij nodig had en ging weer verder met de hoed die hij aan het maken was. Hij knipte het stof in het patroon dat hij nodig had. Zo uit zijn losse pols, hij had geen patronen meer nodig om te weten dat hij het goed deed. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en druk ging hij met naald en draad aan de slag om het stuk stof op de hoed te maken. Alec maakte de band van de hoed af met een donker blauwe stof die over de randen van de hoed naar beneden hingen en de hoed was af. Precies hetzelfde exemplaar als die hij had in Wonderland. Alleen iets donkerder...
Alec zetten de hoed op en keek in de spiegel een grijns verscheen op zijn gezicht en eindelijk voelde hij zich als de Mad Hatter die hij was geweest. Of eigenlijk nog steeds is.

Door alle drukte die hij deed achter in de winkel was hij helemaal vergeten dat hij vandaag zijn hulpje voor in de winkel zou krijgen. De jongen zou wat schoonmaken en wat recht leggen. Alec was al vertelt dat hij niet bepaald de handigste jongen was, maar wel een harde werker. Alec kon het niet veel schelen. Zo lang zijn winkel maar schoon was en zijn koopwaar niet beschadigd raakte kon hij vast wel opschieten met de jongen.
Zodra het belletje van zijn winkel ging keek hij op van zijn werk en liep hij naar voren naar de winkel. Een jongen met donkere krulletjes stond in de winkel. Alec bekeek hem even van top tot teen en het eerste wat Alec kon opnoemen aan hem was hij zich ongemakkelijk voelde. Niet zo zeer in de winkel, maar in zijn lichaam. Hij was anders dan hij gewend was. Alec liet het snel varen en stapte op de jongen af.
'Goeie morgen Tod Murphy?' Vroeg Alec terwijl hij zijn hand uit stak naar de jongen.