Toen ze haar ogen weer open deed, merkte ze dat ze langs iemand in slaap was gevallen. Ze kon zich wel schamen en zei “het spijt me.” Eve keek even om haar heen, maar herkende helemaal niks er van. Ze vroeg waar ze zou zijn, want ze was niet meer bij Wall-e. Maar het leek wel op planeet aarde, ze was verward. Ze vroeg aan de genen waar ze langs in slaap was gevallen waar ze was en in wat voor robot ze zat. Op de reactie van de man die langs haar zat, merkte ze dat ze iets raar gevraagd had. Blijkbaar was ze wel op planeet aarde en zat ze in een bus. ‘bus?’ dacht ze. Eve merkte nu ook pas dat ze er uit zag als een mens. Zouden de mensen uit de ruimte weer terug gekeerd zijn uit de ruimte? En hebben ze van haar een cyborg gemaakt? Eve paniekte een beetje en wou graag achter antwoorden komen, maar blijkbaar wist deze man helemaal niet waar ze het over had. Misschien waren de mensen wel gehersenspoeld, zodat ze vergaten dat ze een lange tijd in de ruimte gewoond hadden. Bij de eerst volgende halte stapte Eve uit en keek rond. Ze wist echt niet waar ze nu heen zou moeten gaan.

Het leek er op dat ze uit gestapt was in een winkelstraat. Ze stak maar over en begon maar een beetje door de winkel straat te slenteren. Het is raar voor haar om zo te lopen en niet te vliegen, ook vond ze het raar om haar zelf te zien als een mens. Echt heel erg wennen aan de mensen moest ze niet, alleen wel aan deze leefstijl. Meestal  zag ze de mensen allemaal in zwevende stoelen zitten in rijen die zich voortbewogen en ook alleen junk food eten.