Eigenlijk had Anna helemaal niet zo veel behoefte aan lezen. Ze begreep inmiddels prima hoe haar mobiele telefoon werkte en was er achter gekomen dat ze daar ook heel veel op kon lezen. Het internet stond vol met verhalen over allerlei onderwerpen. Eigenlijk was het gewoon een bibliotheek in je broekzak. Natuurlijk moest ze toegeven dat het fijn was om een boek van papier in haar handen te houden, ook omdat dat haar op een of andere manier herinnerde aan vroeger, zelfs al herinnerde ze zich niks van voor het ongeluk. Dat was de voornaamste reden dat het Elsa was gelukt om haar zusje over te halen: nostalgie.

En toch had Anna een frons op haar gezicht en lagen haar armen over elkaar toen ze de bieb betraden. De beanie op haar hoofd trok een paar blikken, want dat zag er natuurlijk veel te warm uit voor de lente. Ze was de blikken wel gewend geraakt. Veel erger dan de constante kou waar ze in moest leven was het niet.

Ergens was ze benieuwd of er boeken waren over haar conditie, maar ze wist niet of ze er over wilde lezen. Dat soort boeken leken haar bot gezegd doodsaai. Ze zou willen zeggen dat boeken met plaatjes haar meer interesseerden, maar van hypothermie hoefde ze nou weer geen afbeeldingen te zien. Als ze dat wilde zien kon ze gewoon in de spiegel kijken.

Anna slaakte een zucht. Goed, als ze lief meewerkte zou het vast allemaal snel over zijn. “Waar moet ik heen?” vroeg ze daarom, duidelijk makend dat ze zelfstandig genoeg was om in haar eentje de bibliotheek te verkennen. Wel pas nadat ze instructies had gehad, maar dat kon naar haar mening nou eenmaal geen kwaad. Voor ze het wist ging ze de verkeerde kant op, zoals –

Zoals die trap af waar duidelijk een bordje ‘verboden toegang’ voor hing. Het wekte direct de interesse van de roodharige. “Waarom is dat afgesloten?” vroeg ze nieuwsgierig. Het was niet alsof ze echt van plan was om er naar beneden te gaan. Ze wilde gewoon het verhaal er achter weten.

Elsa wist dat dit misschien niet zo goed zou uitpakken als ze had gehoopt, maar ze had op het moment zelf al haar boeken uitgelezen en ze was niet van plan om ze nu al te gaan herlezen als er een grote bibliotheek in de buurt stond. Op de één of andere manier had ze haar zusje overgehaald om met haar mee te gaan. Het zou hen vast goed doen om samen op pad te gaan en bovendien hielp het Elsa te kalmeren wanneer ze een gesprek met een ander moest voeren. Anna was bekend bij haar. Medewerkers en andere, onbekende mensen joegen angst bij haar aan – een angst die de roodharige wist te verminderen door simpelweg bij haar te zijn.

Enfin, ze hadden de bibliotheek bereikt en verbazingwekkend genoeg had ze de jongedame nog niet horen klagen over hun planning voor vandaag. Anna wilde zelfs instructies over waar ze heen moest en hoewel Elsa haar liever bij zich had, kon ze zich voorstellen dat smaak in boeken nou eenmaal verschilden. Het was maar voor heel even, sprak ze zichzelf in ieder geval toe. “Dat ligt aan wat voor een boeken je wilt lezen,” sprak de blondine tegen haar zusje. Misschien klonk ze wat te streng, maar het was niet alsof ze erg extrovert was en zo was ze nou eenmaal opgevoed. Als dat een opvoeding was te noemen, in ieder geval.

Anna was echter volledig afgeleid van de boekensecties. Elsa wist niet of ze beledigd moest zijn of niet, want wat had ze nou eigenlijk verwacht van de roodharige? “Dat weet ik niet, Anna,” reageerde ze, dit keer bewust met een strengere toon. “Het bordje hangt er vast om een rede, dus laten we ons maar focussen op het vinden van een goed boek.”

Anna had nog helemaal niet nagedacht over het soort boeken wat ze wilde lezen. Ze wist van een paar dingen dat ze het absoluut niet wilde lezen, maar of er iets was wat ze echt leuk zou vinden wist ze niet. Ze zou gefrustreerd raken van het idee dat ze eerst nog moest gaan nadenken voordat ze echt op pad kon als ze de interessante afgesloten trap niet had ontdekt. Natuurlijk moest haar zus het feestje weer verpesten. Ten eerste wist ze al niet waarom het afgesloten was en daarna moest ze haar ook nog eens de les lezen. “Ik zei niet dat ik er heen wilde,” mompelde Anna, met een frons op haar gezicht om duidelijk te maken dat ze die opmerking onnodig vond. Zo onnodig, dat ze het nu haar missie zou maken om wél van die trap af te gaan.

Als ze dat wilde kon ze echter beter Elsa eerst lozen. Zou het geloofwaardig overkomen als ze plotseling interesse toonde in boeken? Waarschijnlijk niet, dus pakte ze het iets subtieler aan. “Waar kan ik volgens jou een goed boek vinden?” Haar toon was nog steeds wat mokkend, zodat het niet opviel dat ze iets van plan was. Ze wist eigenlijk direct al dat deze vraag een slecht idee was, want Elsa’s smaak was duidelijk heel anders. “Ik bedoel – een goed boek voor mij, natuurlijk. Je weet wat ik leuk vind, toch?” Kijk, dat zou al beter werken. De boekenworm kon waarschijnlijk beter een boek voor de roodharige uitzoeken dan andersom.

Anna’s reactie kwam niet geheel onverwacht, maar Elsa wist niet of ze het meteen moest geloven. Desondanks zag ze niet graag die frons op de jongedame haar gezicht, dus zuchtte ze en opende haar mond. “Je hebt gelijk. Het spijt me,” reageerde de blondine gemeend. Hoewel ze nog altijd heel beschermend naar Anna was opgesteld, had ze inmiddels wel een beetje door wanneer ze te ver ging. Haar zusje had inderdaad nooit beweerd dat ze erheen wilde gaan. Tot haar verbazing switchte het onderwerp terug naar de boeken. Elsa bekeek de redhead onderschattend en glimlachte bescheiden toen die haar uitspraak toelichtte. “Ja, dat weet ik,” begon ze, nog altijd met opgekrulde mondhoeken. Weinig mensen kregen dat beeld van haar te zien – haar zusje en Olaf waren de enige uitzonderingen tot nu toe. “Jij hebt denk ik het meeste geluk bij de Fantasy sectie. Dat is hier rechtdoor en bij de derde kast naar rechts.” Elsa gaf haar uitleg extra weer door te wijzen waar Anna heen moest. Ze ging niet mee, want haar eigen smaak lag geheel ergens anders. Fantasy was haar back-up plan, voor wanneer ze geen leuke boeken in haar gebruikelijke secties kon vinden.

Het verbaasde haar dat ze Elsa’s zorgelijkheid wist te omzeilen, maar ze zou er absoluut niet om klagen. In plaats daar van nam ze de woorden van de blondine in zich op en dacht ze eens goed na over wat ze bij fantasy tegen zou kunnen komen. Magische koninginnen, prinsen op het witte paard, misschien iets met een vloek. Het soort verhalen wat Elsa haar wijs had proberen te maken toen ze net bij was gekomen in het ziekenhuis. Gek genoeg had dat haar interesse voor fantasy niet de das om gedaan en liet ze nu met een knik weten dat ze wel bij dit genre wilde gaan kijken, zelfs al was ze niet van plan om er te lang te blijven. De verboden kelder riep haar naam. “Oké, dan zie ik je straks weer.” Ze vergat haar oudere zus een glimlach toe te werpen terwijl ze de instructies opvolgde. Al snel zag ze een enorme boekenkast met heel groot het woord ‘Fantasy’ er boven hangend op een bordje. Het was zo veel. Hoe ging ze hier ooit iets leuks vinden?

Elsa knikte toen Anna haar vertelde haar zo weer te zien, waarna ze een klein glimlachje naar de roodharige wierp. Die kreeg ze niet terug en dat deed haar wel een beetje pijn, maar de blondine besloot het voor nu te negeren. Ze had jaren en jarenlang afstandelijk naar haar zusje gedaan, dus dit was gewoon haar verdiende loon. Bovendien was dit haar straf voor het wantrouwen van Anna’s plannen, hoewel ze daar nog steeds mee zat. Ze ging toch niet die kelder bezichtigen, hè? Elsa schudde met haar hoofd. Anna was niet zo roekeloos. In plaats van zich zorgen te maken, begaf ze zich naar haar eigen sectie om een boek uit te kiezen. Zouden er nieuwe boeken bij zijn gekomen?

Het antwoord was niet, want ze ging niet eens kijken. Natuurlijk bleef haar blik wel verlangend op enkele ruggen hangen, zich afvagend welk verhaal zich binnen de kaft verschool. De verleiding was te groot. Onder het motto dat ze beter wel een boek kon uitzoeken om Elsa’s wantrouwen te verminderen, greep ze één van de titels die haar interessant leek, welke ze vast bleef houden terwijl ze op weg ging naar de kelder. Waakzaam keek ze om zich heen, hopend dat Elsa niet naar de fantasy sectie kwam om te kijken hoe het met Anna ging. Al snel was ze terug bij de afgezette keldertrap, waar ze opnieuw waakzaam om zich heen keek, voor ze onder de ketting met het bordje door kroop en op haar tenen de trap af liep, alsof dat het minder illegaal maakte dat ze nu de verboden ruimte betrad.